باز گرم شد خونِ من تووی رگ

باز حل شد ، کلِ من تووی سم

باز تر شد ، تووی هم غوطه ور

باز محو شد ، کل شهر تووی من

قرارمون باشه جمعه شب رفیق

یه آرامش مطلق توو کلبه ی گلیم

یه حس مبهم درست میونِ داشتن

که میگه میشه باشم ، میشه هم نباشم

فروش بینهایت از توو گیشه هام

از کلیشه هام از صدای لرزِ ریشه هام

ترسِ بیشه زار ، سدِ بی شکاف

فریاد و نعره ای که داشت سینه میشکافت

این شروع بود ولی پایانی نداشت

بارونی نباش ، زندگی همینه

با بیرون غریبه ، نقاش عقیده

خوش اومدی بچه تو هم به جزیره

بین تاریکا و روشنای مغزِ من یه خط هست

یه خط صاف درست از شعاع به مرکز

یه غیرممکن از لحاظ تمام هندسَت

یه عدد که پشت پرده بود أ بین صفر و صد

تمام این مختصات جزیره ی منه

عزیزم تنهاییام قبیله ی منه

بیا این نجومو از سرم بگیر

که یه نقطه از توو اون یه عالمه

من دنیایی دیدم که قاعده نداشت

جبر و قانون و حادثه نداشت

گذشتی نداشت ، آینده نداشت

در لحظه بود همه حاصلِ تلاش

وقتی قانون بدرقه ــَم میکرد به سمت یه جای دیگه أ مغزم

باید فکر اینجاشو میکرد

وقتی دستاش رو دستم بود و نمیترسید أ دوری مقصد

باید فکر اینجاشو میکرد

توقع بود بفهمی نه اینکه من بفهمونم

توقع بود بگردی نه اینکه من بگردونم

دانلود آهنگ جزیره از صادق

خب میدونی همه ی آدما آزادن که هر کاری انجام بدن فقط یه سریا توی بند گیر میکنن

عنکبوت های زیادی توی زندگی های هممون هست که میان و تار میبندن به گوشه و کنارای زندگیمون و همون وسط اگه حواسمون نباشه بین این تارها گیر میکنیم.

خب اینطور که معلومه باید یه وقتایی خونه ی دلمونو گرد گیری کنیم؟!!!

یا هم اجازه بدیم که توی این اتفاقا گیر کنیم و دست و پا بزنیم:|

خوشی های زندگی دووم چندانی نمیاره

چند روز اول تابستون خوش میگذره چون هنوز دستت بند پروژه و کارای دانشگاهه. هنوز درگیر اون حجم از تنهایی میون یه عالمه آدمی و به تنهایی خالص عادت نکردی. هنوز داغی و نمیفهمی واسه ی این تعطیلات باید با یه تنهایی عظیم که هیچ وقت باهاش رو به رو نشده بودی سر کنی:)

وقتی بر میگردی دلت تنگه...انقدر از برگشتنت خوشحالی که حد نداره ولی وقتی میبینی جایی واسه برگشتنت وجود نداشته دلت میخاد میتونستی و فرار میکردی.

اینطور میشه که میری اینستا و یه جمله استوری میکنی:) 

یه سریا متفاوتن و خب یه سریای دیگه زندگیاشون معمولیه.

تفاوتمون میتونه هم توی پولدار بودن باشه هم توی فقیر بودن باشه؛ معمولی بودن اما انگار از همه ی اینا سخت تر میتونه باشه.

فکرشو کن...اینکه همیشه سعی داشته باشی زندگیت روی یه روال خاص بگرده!

 به نظرم خیلی میتونه سخت باشه:( 

البته به این هم میتونم فکر کنم که با چی قراره منطبق بشم؟

همیشه وقتایی که زندگیم یه روتین رو به خودش اختصاص میده حسای خوب میاد سراغم. اما من آدم قرار گرفتن توی یه قالب خاص نیستم.

هر دفعه که یه چیز جدید میبینم دلم میخواد برم سراغش و امتحانش کنم.

نمیدونم تهش چی میشه! من پای حرفام میمونم یا نه؟!

تنهایی تا تهشو میتونم بگذرونم یا نه؟!

سبک زندگیمو به اون چیزی که ازش لذت ببرم میتونم تغییر بدم یا نه؟!

به هر حال الان هم مثل همیشه یه عالمه سوال توی مغزمه و باز هم مثل همیشه چند وقت بعد وقتی راهم دوباره و دوباره و دوباره عوض شد از یادشون میبرم.

نیازه که بهم بگه مشکل چیه!

اگه بهم نگه...از کجا میتونم بفهمم مشکل چیه؟

پ.ن : فیلم کره ای یه زمانی خلاف سنگینمون بود الان از تفریحات سالم محسوب میشه^-^

قبل از اینکه این داستان رو به استادم نشون بدم دیدگاه واضحی در مورد سبک های مختلف و سبک شناسی نداشتم و خب بعد از فهمیدن احساسم نسبت به اتفاقات اطرافم و نحوه ی بیان اون اتفاقا در قالب داستانای کوتاه فهمیدم اینم سبک منه. شاید اول کاری اونقدر خوب از آب در نیاد ولی مطمئنا هر چقدر پیش بریم بهتر میشه:)

داستان پوچ داستان چندی از زندگی اشتراکیِ من با یه نفر دیگست.

اینکه چقدر این اشتراک مهمه و کنش و واکنشامون حتی در حد قدم برداشتن میتونه تاثیر گذار باشه رو سعی کردم نشون بدم :)

دانلود پی دی اف داستان کوتاه پوچ

پ.ن : خوشحال می شم نظراتتون رو در مورد همه چی واسم ارسال کنین^_^